En in de verre toekomst zouden ze zelfs paars kunnen worden, volgens een artikel in het tijdschrift Nature.
Miljarden jaren geleden bevatten de oceanen enorm veel opgelost ijzer, dat zich in afwezigheid van zuurstof had afgezet en afkomstig was van vulkanen en erosie van gesteente.
In die tijd was de atmosfeer bijna zuurstofloos. Sommige bacteriën gebruikten het ijzer om met behulp van zonlicht energie te produceren.
Deze organismen maakten gebruik van anaërobe fotosynthese, wat betekent dat ze fotosynthese konden uitvoeren zonder zuurstof.
Het gebruik van ijzer voor fotosynthese door deze primitieve microben gaf het oppervlaktewater van de oceanen een groenachtige kleur, gedomineerd door specifieke pigmenten zoals fycoerythrobiline, die groen licht kunnen opvangen.
Wetenschappers hebben een hedendaags voorbeeld van dit fenomeen gevonden in de buurt van het vulkanische eiland Iwo Jima in Japan. Daar is nog steeds groen water te zien dat vol zit met cyanobacteriën die gebruikmaken van oude mechanismen.
Dat is nog niet alles. Afhankelijk van toekomstige klimaat-, geologische en atmosferische veranderingen kunnen de oceanen opnieuw van kleur veranderen.
Volgens de onderzoekers zou het water paars kunnen worden door zwavelhoudende bacteriën, rood door ijzer of bruin door een hoge aanwezigheid van organisch materiaal.
De studie toont dus aan dat de elementen van de aarde voortdurend in beweging zijn. De kleur van de oceanen is verre van vaststaand, maar weerspiegelt de chemische toestand van de planeet.
